A little secret
ในยามเย็นเมื่อมหาวิทยาลัยเลิกเรียน
เต็มไปด้วยนักศึกษาเดินขวักไขว่มากหน้าหลายตา
แต่ไม่อาจทำให้สายตาของบอดี้การ์ดหนุ่มที่นั่งอยู่ในรถละไปจากเจ้านายตัวน้อยของตนที่กำลังเดินเข้ามาหาได้เลย
“เอ
วันนี้เยซองมารับหรอ” ริมฝีปากแดงโดยธรรมชาติเอื้อนเอ่ย
สายตาบ่งบอกถึงความมีคำถาม
“ครับผม” บอดี้การ์ดหนุ่มตอบรับนิ่งๆ
เมื่อเห็นว่าเจ้านายของตนขึ้นมานั่งข้างๆทั่งคนขับแล้ว จึงออกรถ
“เยซอง
วันนี้อย่าเพิ่งกลับบ้านนะ พาไปริมน้ำก่อน”
“ครับ?” ริมน้ำที่ว่า หมายถึง บริเวณริมน้ำชานเมืองที่คุณหนูของเขาชอบไป
เวลาต้องการหนีจากความวุ่นวายในเมืองใหญ่ที่เต็มไปด้วยผู้คน “คุณหนู วันนี้มีเรื่องหนักใจหรอครับ”
“อื้ม หนักใจมากเลยล่ะ” เจ้านายตัวน้อยทิ้งท้ายก่อนจะหลับไป
เยซองจึงไม่อยากที่รบกวนถามอะไรอีก
ประมาณครึ่งชั่วโมงจากมหาวิทยาลัยจึงจะถึงริมน้ำ
เป็นเพราะรถติดในเวลาเย็นที่ผู้คนกำลังจะกลับบ้าน
“คุณหนูเรียวอุค
ตื่นครับ คุณหนูครับ คุณหนูเรียวอุค”
“ถึงแล้วหรอ” เรียวอุคตื่นขึ้นมา
แล้วเดินออกไปนั่งที่ริมน้ำ โดยที่เยซองตามไม่ห่าง
“เยซอง
มานั่งข้างๆฉันสิ”
“ค ครับ”
“นายอยากรู้ไหมว่าฉันหนักใจเรื่องอะไร” เจ้านายน้อยหันมาถาม
“อยากครับ”
“ก็ หนักใจเรื่องคิดถึงนายไงล่ะ ฮ่าๆๆๆ” ร่างบางไม่ว่าเปล่า
กระโจนขึ้นมานั่งคร่อมบนตักของบอดี้การ์ดคนโปรด
แขนขาวทั้งสองโอบรอบคอของเยซองเอาไว้
“คุณหนูเรียวอุค
อะอื้มมม” ยังทันได้พูดอะไรต่อ
คุณหนูของเขาก็จัดการปิดปากด้วยริมฝีปากบางสีแดงที่น่าหลงใหลนั่น เยซองหลับตาพริ้ม
ส่งลิ้นไปเกี่ยวพันกับลิ้นเล็กอย่างลึกซึ้ง
“แฮ่กๆ
ฉันคิดถึงนายมากเลยนะ อะอื้มม” ร่างเล็กบอกความคิดถึงแนบชิดริมฝีปาก
ถึงแม้ว่าจะหายใจหายคอไม่ทัน ก็ยังส่งลิ้นสั่นระริกเข้าไปในริมฝีปากหนา
ร่างสูงตอบรับจูบอย่างเร้าร้อน
ก่อนจะค่อยๆถอนริมฝีปากออกอย่างนิ่มนวล “ผมก็คิดถึงคุณหนูครับ” เยซองดูดดึงริมฝีปากบางเบาๆด้วยความรัก ถึงแม้ว่าในสังคมภายนอกคนทั้งสองจะมีสถานะเป็นบอดี้การ์ดและเจ้านาย
แต่เมื่อใดที่อยู่กันเพียงสองต่อสอง คนทั้งสองก็คือ คู่รัก
“ฉันคิดถึงเยซองมากเลยรู้ไหม”
ร่างบางซบลงลงที่อกแกร่ง “นายตามคุณพ่อไปต่างประเทศตั้งหลายวัน
ไม่มีใครให้กอด ไม่มีใครให้จูบ ไม่มีใครให้…”
“พ พอก่อนนะครับ คุณหนู” นิ้วชี้ถูกส่งมาแตะเบาที่ริมฝีปากเจื้อยแจ้วนั่น
ทำให้ร่างบางขำอยู่ไม่น้อย
“จะอายทำไมล่ะเยซอง มากกว่านี้ก็เคยมาแล้ว”
ร่างบางกระซิบเสียงซ่าน
ชอบใจที่เห็นใบหน้าแดงด้วยความเขินอายของร่างสูง ตอนนี้พูดทำเป็นอาย
แต่ตอนทำนี่คนละเรื่องเลยนะ เรียวอุคชอบชะมัดเลยผู้ชายแบบนี้
ร่างบางเปลี่ยนท่ามานอนหนุนแขนแกร่ง
คนทั้งสองมองดู ทัศนียภาพริมน้ำ พูดคุยหยอกล้อกัน บางทีก็บดเบียดริมฝีปากเข้าหากันด้วยความรักและคิดถึงที่ไม่ได้เจอกันนาน
“กลับบ้านกันดีกว่าครับ
คนดี” เยซองกระซิบข้างหูของเรียวอุคที่กำลังหลับอยู่
เมื่อถึงบ้าน
เยซองใส่เบรกมือและกำลังจะลงจากรถ แต่ถูกมือบางจับไว้เสียก่อเน
“เยซอง คืนนี้มาหาที่ห้องด้วยนะ”
“ครับ” ยิ้มบางๆแบบที่ทำให้เรียวอุคใจเต้นได้เสมอ
ถูกส่งกลับไปให้
“คุณหนูมาแล้ว” แม่บ้านเดินเข้ามารับร่างบางที่เดินเข้าบ้าน
พร้อมกับมีเยซองตามหลัง “อาหารเย็นอยู่ในครัวนะคะ” แม่บ้านบอก
“ครับผม
แล้วคุณพ่อไปไหนหรอครับ” ปกติพ่อของเขาจะนั่งอยู่ที่โซฟา
แต่วันนี้ไม่เห็นจึงแปลกใจ
“คุณท่านมีประชุมด่วนที่สิงค์โปรค่ะ
อีกสามวันถึงจะกลับ”
“ครับผม” ร่างบางขึ้นห้องไป
“ฮัลโหลค่ะ คุณท่าน”
แม่บ้านเดินไปรับโทรศัพท์ “คุณหนูเรียวอุคกลับมาแล้วค่ะ
ขึ้นห้องไปแล้ว ไม่มีวี่แววว่าจะไปไหนคะ”
“อืม ก็ดีนะ
รู้สึกว่าช่วงนี้เด็กคนนั้นไม่ได้เสเพลทำให้ฉันปวดหัวเหมือนแต่ก่อนแล้ว” คุณท่านที่โทรมาจากสิงค์โปรกล่าวอย่างโล่งใจ ปกติเมื่อก่อน
ถ้าโทรมาป่านนี้ คิมเรียวอุคลูกชายตัวดี
คงไม่อยู่บ้านแต่ไปเมาอยู่ที่ผับเรียบร้อยแล้ว
“ใช่ค่ะ
คุณท่านตั้งแต่เยซองเข้ามาดูแลคุณหนู คุณหนูก็อยู่ติดบ้านมากขึ้นเยอะเลยค่ะ”
“เยซองหรอ อ่า ฉันควรจะให้รางวัลพิเศษแก่เยซองเขาสักหน่อยแล้วละมั้งเนี่ย”
คุณท่านนึกถึงบอดี้การ์ดหนุ่มที่ตนเพิ่งจ้างเข้ามาเมื่อต้นปี
“ฉันประชุมต่อนะ ฝากดูแลบ้านฉันด้วย”
“ค่ะ คุณท่าน” แม่บ้านคิมวางหูโทรศัพท์จากเจ้านาย
พ่อของเรียวอุค พลางนึกถึงคุณหนูของบ้านด้วยความชื่นใจ
ทางด้านคุณหนูของบ้านที่อาบน้ำเสร็จ
ก็มานั่งเล่นที่เตียงนอน หยิบหนังสือเล่มโปรดขึ้นมาอ่าน
เพื่อรอคนที่เขานัดไว้เมื่อตอนเย็น จนกระทั่งได้ยินเสียงเคาะประตู ร่างบางก็วิ่งแจ้นไปต้อนรับผู้มาเยือนคนโปรด
ที่มาพร้อมกับแก้วนมอุ่นๆในมือ
“ผมเอานมมาให้ครับคุณหนู” ปกติแม่บ้านคิมจะเป็นเอามาให้
แต่วันนี้เยซองอาสาเอานมมาให้คุณหนูของบ้าน
ซึ่งแม่บ้านก็ยื่นให้โดยดี
“อืม เอาไปวางไว้ในห้องสิ” เมื่อเยซองเดินเข้าไปในห้อง
คุณหนูของบ้านก็ปิดประตู เสียง คลิก เบาๆ ทำให้เยซองรู้ว่าตอนนี้ประตูถูกล็อกเอาไว้จากข้างในนั่นเอง
“กินนมก่อนนอนนะครับ จะได้หลับสบาย” เยซองวางนมแก้วโตไว้ที่โต๊ะอ่านหนังสือ
พร้อมกับยิ้มอ่อนโยนแบบที่เรียวอุคชอบ
“อืมมมม
แล้วระหว่างนมกับคนเสิร์ฟเนี่ย อะไรจะทำให้เรียวอุคหลับสบายได้มากกว่ากันนะ คิคิ”
เรียวอุคนั่งที่โต๊ะอ่านหนังสือ คำหยอกล้อนั่นทำให้ ‘คนเสิร์ฟ’ หน้าแดงเล็กน้อย ก่อนที่คุณหนูหลับตาพริ้ม หยิบนมขึ้นมาดื่ม
นมบางส่วนไหลออกมาจากมุมปากหยดยาวลงมาถึงคอก่อนที่จะที่ซึมเข้าไปในชุดนอนตัวบาง
เยซองมองดูภาพนั้นแล้วความรู้สึกบางอย่างก็เกิดขึ้นมา แต่ก็ต้องควบคุมตัวเองให้ได้มากที่สุด
ร่างบางวางแก้วลง โดยยังคงมีคราบนมติดที่มุมปากเล็กน้อย ทำให้เยซองกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ก่อนหน้านี้คุณหนูเรียวอุค
จัดได้ว่าเป็นเด็กวัยรุ่นที่เสเพลเลยทีเดียว ไปเที่ยวผับ
เมาจนต้องให้เพื่อนมาส่งทุกวัน ทั้งยังสร้างเรื่องปวดหัวให้กับคุณท่านของบ้านเป็นประจำ
แต่พอเยซองมาทำงานในบ้านหลังนี้ เรียวอุคก็เหมือนจะเปลี่ยนไป
อยู่ติดบ้านมากขึ้น แต่ก็ไม่วาย นิสัยเดิมๆ ที่ชอบใช้ยั่วพวกผู้ชายในผับ
ยังคงติดมาเมื่ออยู่กับเยซองสองต่อสอง
“เยซอง” รู้ตัวอีกทีคุณหนูก็กำลังโอบรอบคอของตนในขณะที่มือของเขาก็กอดเอวบางเอาไว้ด้วยความเคยชิน
ก่อนที่ร่างสูงจะขยับไปที่เตียงและวางคนตัวเล็กกว่าอย่างอ่อนโยน
สายตาทั้งสองประสานกัน ทำให้จังหวะหัวใจเต้นแปลกๆ
ปากหนาเลื่อนไปจูบแผ่วๆหน้าผากเนียน
“ฝันดีนะครับ คุณหนู”
เยซองดึงผ้าห่มมาถึงต้นคอของคุณหนู ก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป
กรึก
“ฮู้วววว” ชายหนุ่มถอนหายใจเบาๆ หลังจากประตูปิดสนิทแล้ว
ก่อนที่จะลงไปที่ห้องนอนของตัวเองที่อยู่ชั้นล่าง เพื่อพักผ่อนจากภาระงานหนักทั้งวันนี้
ตึด
ตึด ตึด ตึด ตึด ตึด
เสียงโทรศัพท์มือถือคู่ใจดังขึ้นหลังจากเข้าสู่ห้วงนิทราไม่นาน
ชื่อที่หน้าจอปรากฏเป็นชื่อคุณหนูของบ้าน ชายหนุ่มกดรับอย่างแปลกใจก่อนจะกรอกเสียงเข้มลงไป
“ครับ คุณหนู”
“อะ อื้มมม เยซองงง” ชายหนุ่มขนลุกเกรียวเมื่อได้ยินเสียงหวานซ่านตอบกลับมา
“มาหา อ๊ะ อื้อ เรียวอุคหน่อย งื้มมมม นอนไม่หลับ”
“ครับ จะไปเดี๋ยวนี้”
“อื้มมม เยซอง” ร่างบางครางหวานอยู่บนเตียง
ในขณะที่มือบางก็ปรนเปรอส่วนล่างของตนไปด้วย
ที่จริงเรียวอุคไม่ได้อยากทำอย่างนี้หรอก ถ้าไม่สะดุ้งตื่นเพราะรู้สึกร้อนแปลกๆขึ้นมา
คิ้วบางขมวดแน่นก่อนที่จะถึงจุดสิ้นสุดของอารมณ์
“อ่า แฮ่กๆ” ริมฝีปากบางเผยออ้าหอบหนัก ก่อนจะเอื้อมไปหยิบทิชชู่ที่หัวเตียงมาเช็ดคราบน้ำรักที่เปรอะเปื้อนมือไปหมด
“คุณหนูครับ” บอดี้การ์ดหนุ่มเข้ามาในห้อง
เดินเข้ามานั่งข้างๆร่างบางที่นอนหอบอยู่บนเตียง “มีอะไรหรอครับ”
“เยซอง” ตาหวานฉ่ำเยิ้มด้วยแรงอารมณ์สบกับตาคม ก่อนจะโผเข้ากอดคนตัวสูงกว่าไว้แน่น
“ช่วยเรียวอุคหน่อย เรียวอุครู้สึกแปลกๆ” ร่างบางพึมพำซ้ำไปซ้ำมา ริมฝีปากบางก็พรมจูบไปทั่วใบหน้าคม
“คุณหนูเป็นอะไรครับ”
บอดี้การ์ดหนุ่มเสียงตื่นตระหนก กลัวว่าเจ้านายของตนจะได้รับอันตราย
“ใครจะทำอะไรคุณหนู บอกผมมาครับ”
“นายใส่อะไรลงไปในแก้วนมหรือเปล่า” เสียงหวานกระซิบแผ่วข้างๆหู
ชายหนุ่มขมวดคิ้ว สังเกตจากอาการของร่างบางทำให้เขาสามารถประมวลผลในใจได้เองว่าอะไรที่ปลุกเจ้านายของเขาขึ้นมา
ก่อนที่รอยยิ้มร้ายผุดขึ้นที่มุมปาก
“คุณหนูของผม หึหึ”
จ้องเข้าไปในดวงตาหวานฉ่ำน้ำที่สั่นระริกด้วยแรงอารมณ์และความหวาดกลัว
“คงต้องบอกความจริงแล้วสินะ”
“ย เยซอง นี่นายใส่ลงไปหรอ” ม่านตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ
ความกลัว หลากหลายความรู้สึกมันปนเปกันไปหมด
“ผมใส่เองแหล่ะ
ตกใจขนาดนั้นเลยหรอครับ” สายตาเจ้าเล่ห์แบบที่เรียวอุคไม่เคยเห็นมาก่อนจ้องมองมาที่ร่างบาง
“ทำไมล่ะเยซอง ทำไมล่ะ ทำไมล่ะเยซอง” กำปั้นน้อยๆรัวไปที่หน้าอกแกร่ง
ใบหน้าหวานส่ายไปมาอย่างไม่เข้าใจ ทั้งๆที่ก็เคยมีความสัมพันธ์กันแล้ว
แล้วทำไมเขาถึงได้ใส่ยาแบบนี้ให้เรียวอุคกิน ร่างสูงพ่นลมหายใจอย่างเบื่อหน่าย
ก่อนจะรวบมือบางทั้งสองข้างไว้ด้วยมือเดียว
“คุณหนู
มองหน้าผมให้ดี” เสียงเข้มสั่งเบาๆ แต่เฉียบขาด “มองเข้าไปในตาผม รู้สึกคุ้นๆผมบ้างหรือเปล่าล่ะ” ร่างบางจ้องเข้าไปในดวงตาคม
และไล่สายตาไปตามกรอบหน้าได้รูป ก่อนที่เศษเสี้ยวแห่งความทรงจำจะไหลย้อนเข้ามาในหัว
“น นาย” ดวงตากลมเบิกกว้าง “นายเป็นลูกชายของประธานคิม
เพื่อนพ่อฉัน ที่ฆ่าตัวตายไปใช่ไหม” รอยยิ้มร้ายผุดขึ้นมาอีกครั้ง
เมื่อร่างบางจำเขาได้สักที “นายต้องการอะไร
เราเคยมีความแค้นอะไรกันมาก่อนหรือไง”
ร่างสูงใช้หลังมือลูบไล้เบาๆไปที่แก้มใสสีระเรื่อ
สัมผัสบางเบาปลุกอารมณ์บางอย่างให้มันลุกโชนอีกครั้ง
ร่างบางพยายามกัดฟันข่มอารมณ์นั้นไว้ ร่างสูงมองการกระทำนั้นแล้วยิ้มเยาะในใจ
“ตอนนั้นคุณยังเด็กมากเลย
คุณหนู” ร่างสูงเหยียดยิ้ม “คุณจำผมได้นี่ก็เป็นพระคุณอย่างสูงแล้ว
หึหึ”
“แล้วนายมาทำแบบนี้ทำไม บอกมาสิไอ้บ้า” ร่างบางดิ้นขลุกขลัก
พยายามจะทำร้ายคนที่กำลังโอบตนไว้
“ก็ไม่มีอะไรมาก
แก้แค้นไง” ร่างสูงกระชับวงแขนให้แน่นขึ้น
พยายามให้คนที่ดื้อดันอยู่นิ่งๆ ก่อนจะกระซิบเสียงซ่านแนบใบหูบาง “ผมจะทำยังไงรู้ไหมคนดี ผมจะถ่ายฉากรักของเราในคืนนี้เก็บไว้
เพื่อเอาไปเจรจาธุรกิจสักนิดหน่อย
ธุรกิจที่พ่อคุณยึดไปจากตระกูลผมด้วยวิธีสกปรกไงล่ะ” ริมฝีปากหนาขบเม้มใบหูขาวเบาๆ
ร่างบางพยายามกลั้นเสียงครางเอาไว้ “ที่รักของผม คุณก็แค่ให้ความร่วมมือ
ตอบรับสัมผัสผมอย่างเต็มที่ ก็เท่านั้นเอง”
น้ำตาไหลรินลงมาจากดวงตาคู่สวย
เมื่อคนที่เขารักและไว้ใจมากแท้จริงแล้วเป็นศัตรูตัวร้าย เยซองจูบซับน้ำตาแผ่วเบา “จะร้องทำไมล่ะครับ ไม่ใช่ครั้งแรกสักหน่อย ของมันเคยๆกันอยู่” ร่างสูงกดไหล่เล็กทั้งสองข้างดันให้คนที่อยู่ในอ้อมกอดแนบลงไปกับที่นอนอย่างนุ่มนวล
ริมฝีปากหนาขบเม้มที่ลำคอระหงส์ เรียกเสียงครางอือให้กับคนที่อยู่ใต้ร่าง
ถึงแม้ว่าจิตใจจะไม่ยอม แต่เป็นเพราะฤทธิ์ยาที่ได้รับ
ทำให้ร่างกายตอบรับสัมผัสของคนที่อยู่ด้านบน
ความจริงที่คนตัวเล็กได้รับรู้ทำให้ร่างกายเกิดหมดแรงไปดื้อๆ
นอนนิ่งให้ร่างสูงเก็บเกี่ยวความหอมหวานได้อย่างตามใจ
“นี่มีอะไรกับผัวนะครับ
ไม่มีอารมณ์เลยหรือไงหืม คนดี” ร่างสูงเอ่ยวาจาเชือดเฉือนความรู้สึกเมื่อเห็นอีกฝ่ายนอนนิ่ง
มือหนาเลื่อนลงไปลูบไล้ขาขาวด้านในแค่นั้นก็ทำให้เรียวขาสวยทั้งสองแยกออกจากกันโดยอัตโนมัติ
“อึก อือ” ริมฝีปากบางเม้มเน้นกลั้นเสียงครางหวานที่น่าอับอายให้อยู่ใดแต่ในลำคอ
ร่างสูงยิ้มเยาะเมื่อเห็นท่าทางนั้นของคนที่บิดเร้าอยู่ใต้ร่าง
ก่อนจะกระซิบเสียงซ่านแนบใบหูบาง
“โถ่ คุณหนูครับ
อย่าทรมานตัวเองเลย อยากครางก็ครางออกมาเถอะครับ” โดยไม่ลืมที่จะพ่นลมหายใจร้อน
กระตุ้นอารมณ์ให้พุ่งสูง “ผมชอบเสียงคุณหนูนะครับ
ฟังแล้วมันเกิดอารมณ์ดีชะมัด หึหึหึ”
“ไอ่เลว
ฉันอุตส่าห์ไว้ใจแก อึก” ร่างสูงเหยียดยิ้มร้าย
ก่อนจะปลดอาภรณ์บนร่างบางออก เผยให้เห็นผิวขาวเนียนราวกับน้ำนม
จมูกโด่งคลอเคลียไปตามผิวขาวลื่นมือราวกับผ้าซาตินชั้นเลิศที่แม้แต่บางครั้งเขาก็ยังอดที่จะหลงใหลไปกับมันไม่ได้
“ยังหอมหวานเหมือนเดิมเลยนะครับ
คนดี” ริมฝีปากหนาแสยะยิ้ม ก่อนจะฉกวูบไปที่ริมฝีปากบางสีอมชมพูน่ากิน
บดเบียดริมฝีปากกันอย่างไม่มีใครยอมใคร
ร่างบางตกอยู่ใต้ฤทธิ์ยาร้ายจึงตอบรับจูบอย่างเร้าร้อน
ลิ้นหนาไล้เลียอยู่ด้านนอกก่อนจะเข้าไปชิมความหวานในโพรงปากบาง เกี่ยวพันกับลิ้นเรียวอย่างลึกซึ้ง
ร่างบางดิ้นไปมาอยู่ใต้ร่างด้วยแรงอารมณ์ ทำให้ขาเรียวไปสัมผัสถูไถกับส่วนล่างของร่างสูงโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ
แต่นั่นก็ช่วยให้อารมณ์คุกรุ่นของคนที่อยู่ด้านบนลุกเป็นไฟราวกับราดน้ำมันลงไป
“อืออออ อื้มม อ่ะ”
ร่างสูงไล่ริมฝีปากลงมาที่ซอกคอหอมกรุ่น
ก่อนจะลงไปที่เม็ดสีทับทิมที่แข็งเป็นไตชวนให้ลิ้มลอง ริมฝีปากหนาดูดดึงขบเม้มมันอย่างเพลิดเพลินและไม่เพียงพอราวกับเด็กเจอของหวานที่ถูกใจ
อกบางแอ่นรับสัมผัสร้อนอย่างเผลอตัว มือเล็กสอดเข้าไปในกลุ่มผมของคนที่อยู่ข้างบน
ขยุ้มเบาๆระบายอารมณ์หวาบหวามที่แผ่กระจายไปทั่วร่าง ริมฝีปากหนาไล่ฝากรอยรักจนแดงไปหมด
ก่อนจะเข้าครอบครองส่วนล่างของคนตัวเล็ก
“เฮือก อึก อ๊ะ”
ร่างบางสะดุ้งกับสัมผัสที่รุกเร้าด้านล่าง
ขาขาวถูไถระบายอารมณ์กับที่นอน
ริมฝีปากหนารูดรั้งส่วนกลางที่บวมเป่งขยายขนาดจากฤทธิ์ยา
ลิ้นหนาโลมเลียไปทั่วราวกับกำลังกินไอศกรีมรสหวาน ดูดดึงเน้นหนักตรงส่วนปลายจนเกิดเสียงน่าอาย
“แจ๊บๆ อื้ม”
“อ๊ะ อึก อื้มมมม อ่า”
ร่างบางได้แต่บิดเร้าไปมาด้วยความรู้สึกอัดอั้น
ริมฝีปากบางครางหนักตามจังหวะการปรนเปรอของผู้ควบคุม คิ้วบางขมวดเน้นเมื่อใกล้ถึงจุดสิ้นสุดของอารมณ์
แต่แล้วก็เหมือนถูกผลักตกลงมาจากที่สูง เมื่อริมฝีปากหนาละออกมาก่อน
“บอกมาสิครับ ว่าคุณหนูต้องการอะไร” กระซิบเสียงซ่านแผ่วที่ใบหู
ก่อนจะขบเม้มให้ขนลุกเหมือนจะแกล้งกัน “บอกให้ผมชื่นใจหน่อย
คนดี”
ร่างบางน้ำตาคลอด้วยความอับอาย พยายามเอียงคอหลบเลี่ยงสัมผัสที่ชวนให้หลงใหลนั่น
แต่ก็เหมือนจะทำให้คนที่อยู่ข้างบนทำอะไรๆได้สะดวกขึ้นอีก
“ไม่ อย่ามายุ่งกับฉัน อ๊า” มือหนาลูบไล้เบาๆที่ไปเรียวขาขาวด้านใน
ร่างบางหลับตาแน่นพยายามข่มอารมณ์จากฤทธิ์ยาที่ทำให้ความต้องการไม่สิ้นสุดสักที
มือหนาชักรูดส่วนล่างของคนน่ารักเบาๆ ทำให้มันแข็งขืน
คายหยดน้ำขาวปริ่มปากรูจากการปรนเปรอเดิม
“ผมให้คุณตอบอีกที ต้องการอะไรครับคนสวย” ริมฝีปากหนาดูดดึงริมฝีปากบางน่าสัมผัสที่เผยออ้าด้วยแรงอารมณ์อย่างไม่รู้เบื่อ
ในขณะที่มือก็กำลังทำหน้าที่เดิมอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง
“เข้ามาสิ อึก” เสียงหวานเอ่ยอย่างแผ่วเบา
ร่างบางน้ำตาร่วงอย่างอับอายที่มาเสียศักดิ์ศรีต่อหน้าศัตรูตัวร้าย
“อะไรนะครับ ผมไม่ได้ยินเลย” ร่างสูงเหยียดยิ้ม
แกล้งถามไปอีกครั้งทั้งทีได้ยินชัดเจน
“ฉันต้องการนาย เข้ามาในตัวฉันหน่อย” หมดสิ้นซึ้งความอับอายจากฤทธิ์ยาที่ครอบงำคนตัวเล็กอย่างสมบูรณ์
เสียงหวานกระซิบแผ่วเบาแนบใบหู ร่างสูงไม่รอช้า แทรกตัวเข้าไปตรงกลาง ส่งส่วนล่างเข้าไปในช่องทางอุ่นร้อนของคนใต้ร่าง
“อ่า แน่นดีแท้ๆ คุณหนู” ร่างสูงเงยหน้าขึ้นอย่างเสียวซ่าน
ช่องทางรักร้อนตอดรัดให้แทบคลั่งตายได้เสมอ
“อึก อ่า ใหญ่ อื้ม ไปแล้ว” ร่างบางกัดปากอย่างเสียวซ่านเมื่อรับเอาส่วนของอีกคนคับแน่นบวมพองเต็มช่องทางรัก
ร่างสูงจูบหนักไปที่ริมฝีปากอมชมพู
ลิ้นทั้งสองเกี่ยวพันเข้าหากันอย่างเคลิ้บเคลิ้มและมัวเมาไม่มีที่สิ้นสุด
ร่างสูงค่อยๆขยับส่วนล่างเมื่อส่งเข้าไปได้ทั้งหมด
เรียวขาขาวอ้าออกกว้างเพื่อให้การขยับเป็นไปได้โดยง่าย
“อ่ะ อ๊า อึก สะ เสียวววว อื้ม” เรียวขาขาวสั่นสะท้าน
เมื่อร่างสูงส่งจังหวะรักเข้ามารวดเร็วและรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
“ซี้ดดด อ่า จะรัดผมให้ตายหรือยังไงคุณหนู” ร่างสูงสูดปากอย่างถูกใจ
ไม่ว่าเมื่อไรช่องทางนี้ก็โอบล้อมตัวตนของเขาได้อย่างดีเสมอ
ร่างบางแอ่นสะโพกรับสัมผัสอย่างลืมตัว ขาขาวแยกออกรับสัมผัสกว้างอีก
ริมฝีปากบางอ้าปากครางหอบแฮ่กตามจังหวะการกระแทกของคนที่อยู่ด้านบน
“เร็วอีกหน่อย อื้มมมม ตรงนั้น อ๊า ใช่ ใช่ แรงอีก” ร่างบางเอ่ยเรียกร้องรสสัมผัสอย่างไม่สนใจ
ในเมื่อคนข้างบนกระแทกกระทั้นได้สะใจ ทำไมเขาต้องปฏิเสธมันล่ะ
พรึ่บ
ด้วยอารมณ์ที่พุ่งทะยานเพราะฤทธิ์ยากระตุ้น คนตัวเล็กกว่าพลิกผู้ควบคุมเกมส์รักไปอยู่ด้านล่าง
ก่อนจะขยับสะโพกขย่มโยกด้วยตัวเอง
มือบางยึดหน้าท้องแกร่งที่มีกล้ามเนื้อนิดๆแบบที่เขาชอบไว้เป็นหลักก่อนจะโยกด้วยจังหวะรักที่ร้อนแรงเกินคาดคิด
“อ๊ะ อ๊า คุณหนู เยี่ยม อ่า” ร่างสูงครางต่ำอย่างชอบใจ
ร่างบางในตอนนี้ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ขอเพียงให้ได้ไปถึงจุดหมายปลายทางก็พอ
เรื่องบ้าๆนี้จะได้จบลงเสียที
“อ่า เยซอง มันคับไปหมดแล้ว อึก อ๊า” ร่างบางเงยหน้าขึ้นอย่างเสียวซ่าน เลือดลมในกายร้อนเดือดพล่านแทบจะระเบิดเป็นเสี่ยงๆ สะโพกบางขย่มอย่างบ้าคลั่งทำเอาร่างสูงแทบจะสำลักความสุขตาย
“ซี้ดดดดด อ่า เยี่ยม เยี่ยมที่สุด เด็กดี” มือหนาลูบไล้ไปที่สะโพกบางอย่างหลงใหล
เขาไม่เคยปฏิเสธร่างกายนี้ได้เลย ยิ่งพัวพันมากเท่าไหร่
ก็ดูเหมือนจะยิ่งต้องการมากขึ้นไปอีกไม่เคยเพียงพอ
ร่างบางตาปรือฉ่ำน้ำด้วยแรงอารมณ์ ความเสียวซ่านมันแผ่ไปทั่วร่าง
เสียงหวานครางจนแหบพร่าไปหมด ลิ้นแดงฉ่ำออกมาเลียริมฝีปากบางช้าๆ
เมื่อตาทั้งสองแลสบกันก็ยิ่งเพิ่มอารมณ์หวามเข้าไปอีก เหมือนเทน้ำมันใส่กองไฟ
คิ้วบางขมวดแน่นเมื่อเห็นทางสวรรค์อยู่ไม่ไกล
“ฉันจะไป อ๊า ไม่ไหวแล้ว” ร่างบางขยับสะโพกถี่รัว
“อื้มมมม อ๊า ผมก็เหมือนกัน” เสียงหวีดร้องประสานกับเสียงครางต่ำเมื่อถึงจุดหมายปลายทางที่ใฝ่ฝัน
ร่างสูงกระตุกกายขึ้นฉีดของเหลวสีน้ำนมอุ่นวาบเต็มช่องทางรักจนล้นออกมาที่เรียวขาสวย
ร่างบางซบลงกับหน้าอกแกร่งอย่างเหนื่อยอ่อน ปลดปล่อยของเหลวชนิดเดียวกันพุ่งทะยานเปรอะหน้าท้องแกร่งไปหมด
ร่างสูงพรมจูบไปทั่วใบหน้าหวานชื้นเหงื่อ สูดดมกลิ่นกายหลังการร่วมรักอย่างหลงใหล
ร่างสูงพลิกกายให้คนน่ารักมาอยู่ใต้ร่างก่อนจะประกบจูบไปที่ริมฝีปากสีสตรอเบอร์รี่นั่น
“ฉันรักนายนะเยซอง” บอกความรู้สึกที่แท้จริงแนบชิดริมฝีปาก
ร่างบางยอมรับว่าหยุดรักคนตรงหน้าไม่ได้จริงๆ
“หึ” ร่างสูงเหยียดยิ้มร้ายอีกครั้ง
ก่อนจะกระซิบเสียงซ่าน “ผมไม่เคยรักคุณหนูครับ”
.
.
.
.
เฮือกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ร่างบางสะดุ้งตื่นขึ้น
เหงื่อเกาะพราวไปทั่วใบหน้าหวาน หอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน
มองไปรอบๆห้องนอนตัวเองที่มืดสนิทอย่างแปลกใจ
“ฝันไปหรอ” มือบางจับที่หน้าผากเนียนอย่างเหนื่อยอ่อน
สำรวจสภาพตัวเองที่อยู่ในชุดนอนดี
มองไปข้างกายเห็นบอดี้การ์ดหนุ่มของตนนอนหลับอยู่ ร่างบางจ้องมองคนที่หลับสนิทอย่างไม่แน่ใจ
เยซองจะเป็นอย่างในฝันหรือเปล่านะ แต่ก็มองไม่ได้นาน ชายหนุ่มค่อยๆสะลึมสะลือขึ้นมา
“คุณหนูเป็นอะไรครับ” ร่างสูงลุกขึ้นมาเมื่อเห็นใบหน้าหวานซีดเผือดลง
“ฝันร้ายหรือเปล่า” วงแขนแกร่งโอบกอดคนตัวเล็กไว้แนบอก
ก่อนจะจูบไปที่ขมับเป็นเชิงปลอบ
“นะ นาย” มือบางดันไปที่อกแกร่งเบาๆ “นายเป็นลูกชายของประธานคิม ที่ฆ่าตัวตายไปใช่ไหม” ใบหน้าหวานเครียดขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
“ใช่ครับ” ร่างบางตาเบิกกว้างขึ้น
เมื่อได้รับคำตอบที่ไม่น่าฟัง ไม่จริงนะเยซอง อย่าบอกนะว่านาย...
“แล้วนาย จะแก้แค้นไหม จะทำร้ายฉันหรือเปล่า” ร่างสูงทำหน้างง
เมื่อได้เสียงหวานเอื้อนเอ่ยออกมา
“ไม่มีทางครับ” ร่างสูงยิ้มอย่างอบอุ่นให้กับคนที่อยู่ในอ้อมกอด
“ผมอยู่ที่นี่ก็เพราะว่าคุณพ่อของคุณหนูชุบเลี้ยงผมมาตั้งแต่พ่อผมตาย
และอีกอย่าง ผมอยู่ที่นี่เพราะ ผมรักคุณ ทำไมผมต้องทำร้ายคนที่ผมรักด้วยครับ”
ใบหน้าหวานแดงซ่าน ร่างสูงหอมไปที่แก้มนิ่มทั้งสองด้วยความรัก
ร่างบางยกมือขึ้นห้าม
“พะ พอแล้ว ฉันเขินนะ” ร่างสูงยิ้มตาหยี
เมื่อเห็นท่าทางน่ารักของคนตัวเล็กในอ้อมกอด
“ว่าแต่ คุณหนูถามทำไมหรอครับ” ร่างบางทำหน้าเหรอหรา
ไม่อยากจะเล่าเลยว่าฝันถึงเรื่องอะไร
“ช่างมันเถอะ” ร่างสูงงงกับคนน่ารักที่เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา
ร่างบางขึ้นนั่งคร่อมคนตัวสูงกว่า ก่อนจะกระซิบเสียงซ่าน “ฉันจะให้รางวัลนายนะ
ที่รักของฉัน”
เยซองไม่รู้ว่าทำไมเจ้านายต้องให้รางวัลเขา
แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมากนอกจากรับเอาไว้อย่างเต็มใจก็พอ
ร่างบางประกบจูบไปที่ริมฝีปากหนา ดูดดึงเคล้าคลึงด้วยความรัก
ก่อนที่บทรักร้อนแรงจะเริ่มขึ้นและสิ้นสุดลงเมื่อเกือบถึงเช้า
‘เรื่องบางเรื่อง ปล่อยให้เป็นความลับไปดีกว่าเนอะ คิคิ’
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น